Umysł NIE-Kontrolowany: Złudzenia optyczne – kiedy mózg płata nam figle

Złudzenie optyczne – błędna interpretacja obrazu przez mózg pod wpływem kontrastu, cieni, użycia kolorów, które automatycznie wprowadzają mózg w błędny tok myślenia. Tak działa ludzka percepcja.

Oddziaływanie niektórych zestawień na mózg jest tak silne, że mózg odbiera istnienie niewidzialnych obiektów. To, co na pierwszy rzut oka wydaje się istnieć, po bliższym przyjrzeniu się odbiór obrazu zmienia się diametralnie.

Przykładem uderzającego efektu wizualnego jest trójkąt Penrose’a

Jest to figura geometryczna niemożliwa, choć na pierwszy rzut oka wydaje się być zwykłym trójkątem. Czy w ogóle wiesz, co widzisz, patrząc na tę figurę?

Niezwykle ciekawym zjawiskiem optycznym są obrazy „ruchome”. Jakby nie patrzeć na obraz, mózg przekazuje do naszej świadomości fałszywy sygnał, jakoby elementy obrazu były w ruchu.

Patrząc na obraz, wygląda na to, że niektóre części się poruszają. Z reguły są to miejsca, na których oko się nie skupia.

Złudzenia ruchu często powstają, ponieważ poszczególne obiekty lub elementy są umieszczone przed tłem, które nie zapewnia żadnego wskazania ich położenia przestrzennego. Inne obrazy z iluzją ruchu:

Postrzeganie perspektywiczne – kolejna niezwykła iluzja widzenia.
Tutaj część obiektu lub obrazu pojawia się raz na pierwszym planie, a następnie z powrotem w tle i tak dalej. Często można przeskakiwać pomiędzy dwiema możliwościami. W rezultacie dwuwymiarowe figury wyglądają tak, jakby były rysowane w trzech wymiarach.

To wideo jest idealnym przykładem. Malarz za pomocą kartki i ołówka stworzył optyczną iluzję: trójwymiarową szklankę z wodą, którą można by objąć dłonią i pić z niej. Wrażenie powstało dzięki zastosowaniu odpowiedniej perspektywy.

Złudzenie wynika z mechanizmów działania percepcji, które zazwyczaj pomagają w postrzeganiu. W określonych warunkach jednak mogą powodować pozornie tylko prawdziwe wrażenia, co wykorzystują iluzjoniści. Największe sławy w tej dziedzinie doszły do takiej perfekcji w manipulowaniu widzami wykorzystując predyspozycje mózgu do fałszowania odbioru rzeczywistości, że zrodziła się nowa dziedzina nauki – neuromagia.

Badacze zaczęli wykorzystywać znajomość trików magicznych w celu zrozumienia funkcjonowania mózgu. Wyniki badań doprowadziły do szokujących wniosków, że ludzie ulegają iluzji nie tylko na pokazach scenicznych ale i w życiu codziennym.

Więcej w artykule: „Jak oszukuje nas nasz własny mózg”

Skłonność mózgu do błędnej interpretacji obrazów wykorzystują również utalentowani w szczególny sposób malarze. Rob Gonsalves to kanadyjski malarz, którego obrazy zmieniają się, tworzą tak niezwykłe iluzje optyczne, że czasem trudno jest oddzielić przedstawiane przez malarza przenikające się wzajemnie światy. Styl w jakim tworzy ze względu na swoją niezwykłość nazywany jest „magicznym realizmem”.

Pomysły generowane są w dużej mierze przez świat zewnętrzny i obejmują rozpoznawalną działalność człowieka, przy użyciu starannie zaplanowanych urządzeń iluzjonistycznych. Gonsalves wprowadza magię w realistyczne sceny. W rezultacie termin "magiczny realizm" pasuje tu idealnie. Jego praca jest próbą reprezentowania ludzkich pragnień, by uwierzyć w niemożliwe. obrazy...